«АЛТЫ ЖАСАР АЛПАМЫСТЫҢ» КЕЙІПКЕРЛЕРІ

«Алты жасар Алпамыстың» сценарийі қалай жазылды?

 

          «Алты жасар Алпамыстың» сценарийі кинорежиссер, ҚР еңбегі сіңген қайраткер Қанымбек Қасымбековтың басынан өткен оқиға негізінде жазылған екен. Ол туралы режиссердің өзі «Оны негізі «Алты жасар Қанымбек» десе де болатын еді, өйткені ол тап-таза менің өмірім. Мен Қанымбек деген ақсақалдың алпысқа келгенде дүниеге келген баласымын. Шешеміз көпке дейін құрсақ көтермей жүрген екен. Ерке болып өстім. Беске келгенімде күздің алғашқы айы келіп, ауыл балалары «оқып жүрміз» деп бір жаққа барып келетін болды. Оған дейін күндіз ауылда қалып әбден зерігем. Бұл не екен деп, күнде мұңайып, сол жаққа жете алмай жалғызсырап жүрем де қоям. Менің сол бір сиқымды байқаған әкем баруға рұқсат берді…» деп еске алады.

ӨЛІМГЕ ҚИМАЙТЫН-АҚ БАЛА ЕДІ…

Түс ауа құрбым Назерке хабарласты. «Біз баратын балалар үйіндегі тәп-тәтті Асхат деген бала бар еді ғой. Сол қайтыс болыпты». Суық хабар үстімнен біреу мұздай су құйып жібергендей әсерде қалдырды. Не дерімді білмей «Рас айтасың ба?» дей беріппін. Бір сәтке есеңгіреп қалғандай болдым. Жүрегім тілім-тілім болып кетті. Жаңалықтардың барлығынан көрсетіпті. (http://www.31.kz/kz/video/document16815.phtml) Бірақ мен сол күні жұмыстан теледидар қосуға да мұршам келмейтіндей шаршап қайтып едім. Ата-ана жылуын сезінбеді… Өмірден еш қызық көрмеді… Сәби күйінде кетті… деген сияқты түрлі ойлар түртпектеп маза бермеді. Бірақ әрине, ол баланың дүниеге келуінде, осындай аз ғана ғұмыр кешуінде бір мән бар ғой. Мүмкін

Қайдасың, «Сыған серенадасы?»… немесе аудиторияда өткен алпыс минуттан бір үзік сыр

Блогымда театр туралы айдар ашқанда алдымен ойыма оралған осы жазба болды. Мұны мен 3-курста оқып жүргенде жазған болуым керек…

 Бүгін біздің әл-Фараби атындағы Қазақ Ұлттық Университетінің журналистика факультетінде қонақта театр тарланы – Бекжан Тұрыс. Ауылымда бүгін қазақтың ұлы бір ірі, Құлақта бүгін ғажайып сырдың сыбыры. Көзімде менің керуен де, керуен сан сурет, Кеудемде менің «Біржан-Сараның» дүбірі – деп, Төлеген ақын өз заманының өнер тарланын жырлаған екен. Ал біздің көз алдымыздан «Сыған серенадасы», «Бес бойдаққа бір той», «Ромео мен Джульетта», «Сергелдең болған серілер», «Актриса» тізбектеліп өтіп жатты. Бекжан аға бірде Қырманбай шал болып елестесе, енді бірде ғашықтардың қорғаны пірәдар болып елестейді. Сан құбылып, сан өзгереді.

«САРҚЫРАҒАН ӨЗЕНІ – БҰЛАҚ БОЛҒАН ЗАМАН-АЙ»

Театр…

         Театрға алғаш барған күнім дәл бүгінгі күндей есімде. Журналистика факультетіне түскеннен кейін үлкен курстағылардан театр туралы өте көөөп естідік. Театрды бір көру арман болды. Ақыры не керек, сабақ аз болған бір күні әкемтеатр атанған М.Әуезов атындағы драма театрға тартып кеттік.

         Міне, сол күннен бері арада бес жылдай уақыт өтсе де театрдан іргеміз ажыраған емес. Мүмкіндігімізше жаңа қойылымдарға құрбыларыммен барып тұрамыз. Бұл айдарымда театр, ондағы қойылымдар туралы ойымды білдіріп тұрамын, иншАлла!

ХАЛЫҚТЫҢ ИСЛАМ ДІНІНЕ БЕТ БҰРУЫ – БАҚЫТЫМЫЗДЫҢ БАСТАУЫ ДЕП БІЛЕМІН

   Айкерім Қалаубаева, әнші

– Айкерім, сіздің ұғымыңыздағы дін сөзінің мағынасы қандай?

– Дін деген – от тәрізді, абайлап жөнімен алып жүрмесең өзіңді не болмаса, өзгені күйдіресің. Қазіргі уақыттағы қазақтың дінге бет алысы тәуір-ақ, әсіресе жастардың жұма намаздарына, айт намаздарына мешітке ағылып жатқанын көргенде Аллаға шүкір дейсің. Халықтың Ислам дініне бет бұруы – бақытымыздың бастауы деп білемін. Ислам ғұламалары «Уақыт қылыш тәрізді, сен оны кеспесең ол сені кеседі» деген екен. Біз де аз ғана уақытымызды құлшылыққа, жарқын болашаққа, бақытты ғұмырға арнауымыз керек. Сол сияқты, менің де дінге келуім кездейсоқ оқиға емес. Алғашқыда отбасымыздағы үш баланың кенжесі Мадияр есімді інім намаз оқуды бастады. Оған қарап менің де қызығушылығым оянды. Өмірдің шын мәні неде екенін түсіне бастадым. Кей адамдар дінге қиналғаннан келіп жатады, бастарына іс түссе намазға жығылады. Ал өзімді дінге саналы түрде келдім деп айта аламын. Әлхамдулиллах, менде ондай ауыр жағдай болған жоқ. Намазға бір жылдай үлкен дайындық болды. Алла қай күні жүрегіңе иман береді, сол күні намазға жығылады екенсің. Алғаш намаз оқығанымда жоғарыдағы тылсым күшпен керемет байланыс орнағандай болды. Дұға оқи бастасаң көзге жас келіп, өзгеше күйге бөленіп кетесің. Намаз оқығалы бері Әлхамдулиллах, көп дүниеге сабырмен қарайтын болдым. Өмір болғаннан кейін әртүрлі жағдайлар болып жатады. Кез-келген қиындықты жеңе білуде намаздың үлкен көмегі бар. Қарпайым ғана көлігіңді соғып алдың – Әлхамдулиллах, бір жұмысың дұрыс болмай қалды – Әлхамдулиллах, жақсылыққа жеттің, тағы да Әлхамдулиллах! Әлі күнге дейін, намаз оқығанымда керемет бір күй кешемін. Қуанып, толқып тұрамын. Әйел адамның намаз оқымайтын да күндері болады ғой. Сондай уақыттары намазға жеткенше асығамын. Адам баласына иман керек екен. Ол адамды тәубесіне келтіреді. Қанағатшылдыққа алып келеді. Әр дүниеге қарапайымдылықпен қарауға үлкен бір әсерін тигізеді.

ИСЛАМ ПЕНДЕНІҢ ТІЛІНІҢ ҰШЫНДА ЕМЕС, ЖҮРЕГІНІҢ ІШІНДЕ БОЛУ КЕРЕК

                            Көпен ӘМІРБЕК, сатирик:

– Аға, жасыңыз болса біразға келді, артыңызға қарайлаған кезде нені көресіз?

– Сүйінбай атам «Өмірдің соңы өкініш» деген екен. Ол жалғыз мен емес, жұмыр басты пенденің барлығының сана-сезіміндегі психологиялық сезім. Мен елу жасқа келгенде «Елу деген ерекше ел қарайтын қия шың, Жимасаң да есіңді, етек-жеңді жиясың» деп өлең жазғанмын. Сол есіңді жимасаң да, етек-жеңді жиятын жасқа келдім деп артыңа қарайлағанда осыншама уақытымның барлығын бос нәрселерге арнаппын ғой деп өкінесің. Осы туралы жазған өлеңім де бар. Мен өзі қазақ өнерінің қамқоршысы, меценант Өмірзақ Сәрсеновке әр жұмада өлеңмен сәлем жолдап тұрамын. Бұл жұма сәлемдерімді Абай атам айтқандай ермек үшін жазбаймын. Сатириктер қанжар болатын болса, онда Өмірзақ сияқты ағаларымыз қайрақ. Өйткені, ол мені «Әй, сен осы әр жұмада өлеңмен жұма сәлем беріп тұсрсаң қайтеді?» деп мені қайрады. Ал мен оған не жазамын? «Қалыңыз қалай? Денсаулығыңыз қалай?» деп әншейін сұрай салатын нәрсе емес. Сондықтан өзімнің көңіл-күйімді, сезімімді, өмірге, қоғамға деген көзқарастарымды өлеңмен жеткізіп тұруға бел байладым. Әлі де жеткізіп келе жатырмын. Мен артыма қарайлағанда бос кеткен алтын уақытыма өкінемін. Сол алтын уақытымда үлкен шығармалар жазсам таудың етегінде емес, таудың басында жүрер ме едім деп ойланамын. Соның бірден бір жолы, түзу жол – намаз. Елуден кейін емес, бала кезден Алланың ақ жолын таңдағанымда менің атым Көпен емес, «Көпеке» болып кетер ме еді. 2009 жылдың 31-шілдесінде Өмірзақ Сәрсеновке жолдаған он бірінші жұма сәлемімде былай деген едім: «Маңдайыңды сәждеге тигізіп, намазға жығылсаң «Құдайға құлдық ұрған мына пендеден айырылып қалдым-ау!» деп жетпіс мың шайтан зар жылайды екен.

МЕНІҢ ДЕ ХИДЖАБ КИГІМ КЕЛЕДІ

                  Бұл да осыдан біраз уақыт бұрын алынған сұхбат еді. Қазір Алтынай төртінші сәбиін дүниеге әкелді. Алла Сәбит екеуіне ізгі ұрпақтар нәсіп етсін!

Алтынай ЖОРАБАЕВА, әнші:

–Алтынай, қазіргі уақытта иман келтіріп, намазға жығылып жатқандар саны артып келеді. Аллаһтың хақ жолына сіз қалай келдіңіз?

– Шыны керек, көптеген адамдар басына іс түскенде, қиын жағдайға тап болғанда келіп жатады. Бірақ, Құдайға шүкір, менің басымда ондай жағдай болған жоқ. Өнер адамдары жүрегі нәзік халықпыз ғой. Кез-келген нәрсені өзіміздің жүрегімізден өткізіп барып қабылдаймыз. Өзімнің жеке басым сондай жанмын. Маған жаман ниетте жүрген адамның басына қайғы түсіп жатса бірге қайғырамын. Кейбіреулер «Сауап болыпты, сол керек» деп жатады ғой. Ондай ниеттен Құдай сақтасын! Өзімнің Самат Ақансейітов деген группаласым болған. Діни әндерді орындап жүрген «Яссауи» деген топтың мүшесі. Сол жігіт бірге оқып жүргенде өте бұзық болды. Шыны керек, ол жігітттен қатты қорқатынбыз. Ол келе жатыр дегеннен барлығымыз жан-жаққа қашып «Сол сабаққа келмей-ақ қойса екен» деп тілейтінбіз. Кейіннен, оқу бітіріп, біраз жылдар өткеннен кейін оны бір студияда көріп қалдым. Адам танымастай болып өзгеріп кеткен. «Самат мынау анық сенсің бе? Саған не болған? Баяғы Самат қайда?» деп қайта-қайта қарай беріппін. Ол «Өмір адамды өзгертеді екен. Исламға келгелі өзгердім» дегенде бір жағынан қатты таңырқап, бір жағынан «Дұрыс болған екен» деп қуанып қалдым. Содан біз оның келіншегімен танысып, ол Сәбитпен танысып ағалы-інідей болып кетті. Үйімізге жиі келіп, балалалары қыздарымызбен бірге ойнап жүрді. Олардың намаз оқығандарын көріп мен қатты қызығып жүрдім. Менің «Намаз оқығым келеді» деген сөзімді естіп, келіншегі Құралай екеуі қатты қуанды. Бірден үйрете бастады. Исламға осылай қайғыда емес, қуанышта келдім. Айналамыздың бәрі Аллаһтың мұғжизасына толып тұрғанда, біз қалай Оған құлшылық етпейміз? Мен дінге келмей, намаз туралы ойланбай тұрып-ақ, көктем келгенде ағаштардың бүршік атқанын көріп таңғалатынмын. «Осыны да Құдай жаратты ғой» деп, қолыма ұстап қарап, өзімнен-өзім сөйлейтінмін. Ертеңіне қарасам бүршік басқаша болады. Келесі күні басқаша. Енді бір қарағаныңда жайқалған жапырақты көресің. Аллаһтың құдіретіне таңғалғанда, сөзімді де, сезімімді де жеткізе алмайтынмын. Осының барлығы жоқтан барды жаратқан Аллаһтың құдіреті ғой. Тасты жарып шыққан көк те Аллаһтың бір мұғжизасы. Аллаһтың кереметтігін ойлауға біздің санамыз жетпейді.

БІЛІМДІ АДАМДАР – АЛЛАДАН КӨП ҚОРҚАТЫНДАР

    Ардақ НАЗАРОВ,

 ережесіз жекпе-жектен үш дүркін әлем чемпионы:

 – Дүниедегі ең үлкен бақыт – нұрланған жүректе болса керек. Алла Тағала қалаған құлына иман беріп, қалаған құлын адастырады емес пе?! Имандылыққа бет бұруыңыз әрине, алдымен Алланың қалауы ғой. Дегенмен кейде адамның Исламға келуіне бір оқиғалар себеп болып, бір адамдар себепші де болып жатады. Ал сіз Хақты қалай таныдыңыз?

– Өзіңіз айтып отырғандай Алла Тағала байлықты қалаған құлына береді, бірақ иманды, Исламды, ізгі жүректі өзінің сүйген құлдарына ғана береді екен. Алла Тағаланың жүрегімізді ашып, ақ пен қараны, жақсы мен жаманды ажыратуға жол көрсетіп, нұрлы жүрек пен Исламды нәсіп еткеніне шүкіршілік етемін. Раббыма сансыз мақтау болсын! Менің Исламға келуіме басты себеп болған нәрсе мұсылман отбасында өскендігім болса керек. Атам мен әжем намаз оқитын. Бала кезімде әжемнен естіген көптеген уағыздар әлі күнге дейін жадымда. Кішкене күнімізде намаз оқымасақ та әжеміздің намаз оқығанын қызықтап өстік. Кейін арман қуып Алматыға келгеннен кейін көптеген мұсылман бауырларымыздың «Ардақ, Алладан қорық. Өйткені, қияметте Алла Тағала сен спортшы екенсің ғой, сен чемпион екенсің ғой демейді. Оразаң мен намазыңды, істеген ізгі амалдарыңды сұрайды» деген сияқты уағыз-насихаттарын естідік. Солай «Не үшін жаратылдым? Кіммін? Қайдан келдім? Жаратылудағы мақсатым не?» деген сияқты сұрақтар төңірегінде ойлана бастадым. Бірақ жұма намазын қалдырмай, үнемі барып тұратынмын. Бір күні жұма намазына барсам, белімнен ғана келетін кішкентай бір бала қасымда намаз оқып тұр. Соны көріп ұяттан, намыстан жерге кіріп кете жаздадым. «Мына кішкентай баланы қарашы, намазын оқып жатыр. Ал мен болсам дап-дардай азаматпын. Одан күшім көп, тамақты да көп жеймін. Ақылым одан да үлкен. Намаз оқымай жүргенім мынау» деп өз-өзіме қатты ренжідім. Сөйтіп, намазға бет бұра бастадым. Кейін Алла Тағаланың қалауымен бес уақыт намазға жығылдым. Намазымның, дінімнің, спортқа, өміріме, тіршілігіме ешқандай кедергісі жоқ. Керісінше, ең бақытты адам менмін. Жарысқа шығатын болсам, Алла Тағалаға тәуекел етемін. Үнемі, Алла Тағаланың мені бақылап, бағдарлап тұрғанын білемін. Алланың шынайы құлы болғаным үшін, Оны танып, құдіретін сезінгенім үшін Оған сансыз мадақтар айтып, шүкіршілік етемін.

АҚЫЛДЫҢ МІНДЕТІ – АҚИҚАТҚА ЖОЛ СІЛТЕУ

Бұл сұхбат осыдан бір жылдай бұрын журналымызға жарияланған еді. Бірақ оқырман өз қажетін тауып қалар, таппаса сөз өзімде қалар деп, блогыма жариялап отырмын…

– Мұхамеджан аға, сізді кішкентайымыздан айтыс арқылы да, Жамбылдың жастық шағын ойнаған актер ретінде де танимыз. Өнер адамына Ислам әлемінің есігі қалай ашылды екен?

–  Бисмилләһир-рахманир-рахим! Өнер адамы болсын, басқа салада жүрген азамат болсын, барлығымыз ақыл егесі болғаннан кейін «Мына дүниені кім жаратты? Өмірдің мәні неде? Ертең қайда барамыз?» деген сұрақтар төңірегінде ойлануға тиіспіз. Лев Толстой: «Мен ақылдымын, мен саналымын деген адамның ең соңғы табан тірер жері – Ислам» – деген. Сол сияқты кез-келген ақыл, терең ой адамды Исламға алып келеді. Себебі ақыл деген құндылықтың өзі бізге жол сілтеуші секілді. Мәселен, мен бір ауылға келіп белгілі бір адамды іздесем, маған кездескен адам «Жүріңіз, мен сізді іздеген адамыңызға алып барайын» деп, мені жетектеп апарып іздеген адамымның үйіне кіргізіп жіберсе, ақылдың да орны сол менің іздегенімді тауып берген адам секілді болады. Негізі, адам баласы дүниеге Алланы танып, Алланың ризашылығын тауып, бұл дүниеде де, ақыретте де бақытты болу үшін келді. Ал ол бақыттың кілті де, оның негізі де сол Алланың діні – Исламда жатыр. Ақыл бізді Исламды тануға, Исламды табуға Алланың жолын дұрыс таңдауға алып баруы керек. Сол тұрғыдан келгенде менің де Раббымды тануым, тура жолға қадам басуым ойланудан, төңірегімізге зер салудан туындады. Ислам – бұл дүниеге келген кез-келген адамның жүруге тиісті жолы. Екі нүктенің ортасын бір ғана тіке сызық қосады. Сол сияқты дүниеде бір ғана тура жол болады. Қалған жолдар адамды міндетті түрде адасуға алып барады. Негізі кез-келген ақыл иесі дүниеге мұсылман болып келеді. Мұсылман деген сөз – «Аллаға бойұсынған» дегенді білдіреді екен. Пайғамбарымыз Мұхаммед (с.ғ.с): «Әрбір дүниеге келген бала мұсылман болып туылады. Оны отқа табынушы қылатын, яһуди, христиан ететін әке-шешесінің тәрбиесі» дейді.

Hello world!

Welcome to WordPress.com. This is your first post. Edit or delete it and start blogging!